TANIMA VE BABALIK DAVASI

TANIMA: 

Babanın evlilik dışı doğan çocuğunun kendisine ait olduğunu resmi makamlara yazılı olarak bildirmesidir.Halk arasında nüfusunu üzerine almak olarak tabir edilir. 

Baba anneyle evli değilse; çocuğun kendisinin olduğunu beyan ederek tanıyabilir.Bu beyan nüfus müdürlüğüne veya mahkemeye yazılı başvuruda bulunarak yapılabilir.Ayrıca baba vasiyetname ile de tanımayı gerçekleştirebilir.Medeni kanun ayrıca noter vasıtasıyla da tanıma işleminin gerçekleşebileceğini kabul etmektedir.Kanundaki resmi senedi noterlikçe düzenlenen belge olarak anlamak gerekir. 

Tanıma beyanında bulunan kimse küçük veya kısıtlı ise, veli veya vasisinin de rızası gereklidir. 

Başka bir erkek ile soybağı bulunan çocuk, bu bağ geçersiz kılınmadıkça tanınamaz. 

Tanıyan, yanılma, aldatma veya korkutma sebebiyle tanımanın iptalini dava edebilir.Yani baba çocuğun kendisinden olduğu konusunda hataya düşmüş olabilir,eş hileli davranışlarla tanıyanı kandırmış olabilir veya tanıyan baskı ve tehdit altında tanıma beyanında bulunmuş olabilir. 

Bu durumda açılacak tanımanın iptal davasında davalı anne ve çocuktur. 

İLGİLİLERİN DAVA HAKKI 

Ana, çocuk ve çocuğun ölümü halinde altsoyu, Cumhuriyet savcısı, Hazine ve diğer ilgililer tanımanın iptalini dava edebilirler. 

Dava tanıyana, tanıyan ölmüşse mirasçılarına karşı açılır. 

Davacı, tanıyanın baba olmadığını ispatla yükümlüdür. 

Ana veya çocuk tarafından tanıyanın baba olmadığı iddiasıyla açılan iptal davasında ispat yükü, tanıyanın, gebe kalma döneminde ana ile cinsel ilişkide bulunduğuna ilişkin inandırıcı kanıtları göstermesinden sonra doğar. 

ZAMANAŞIMI SÜRELERİ 

Tanıyanın dava hakkı, iptal sebebinin öğrenildiği veya korkunun etkisinin ortadan kalktığı tarihten başlayarak bir yıl ve her halde tanımanın üzerinden beş yıl geçmekle düşer. 

İlgililerin dava hakkı, davacının tanımayı ve tanıyanın çocuğun babası olamayacağını öğrendiği tarihten başlayarak bir yıl ve her halde tanımanın üzerinden beş yıl geçmekle düşer. 

Çocuğun dava hakkı, ergin olmasından başlayarak bir yıl geçmekle düşer. 

Yukarıdaki süreler geçtiği halde gecikmeyi haklı kılan sebep varsa, sebebin ortadan kalkmasından başlayarak bir ay içinde dava açılabilir. 

BABALIK DAVASI: 

Tanımı:Baba ile çocuk arasındaki soybağının mahkeme hükmü le kurulduğu davalardır. 

Çocuk ile baba arasındaki soybağının mahkemece belirlenmesini ;ana ve çocuk isteyebilirler.Bu durumda babaya karşı babalık davası açmaları gerekir.Eğer baba ölmüşse bu dava mirasçılarına karşı açılır. 

Davalının, çocuğun doğumundan önceki üçyüzüncü gün ile yüzsekseninci gün arasında ana ile cinsel ilişkide bulunmuş olması, babalığa karine sayılır.Buna babalık karinesi denir.Aksini ispat eden iddiasını ispatla mükelleftir. 

Bu sürenin dışında olsa bile fiili gebe kalma döneminde davalının ana ile cinsel ilişkide bulunduğu tespit edilirse aynı karine geçerli olur. 

Davalı, çocuğun babası olmasının olanaksızlığını veya bir üçüncü kişinin baba olma olasılığının kendisininkinden daha fazla olduğunu ispatlarsa karine geçerliliğini kaybeder. 

Baba ile çocuğun arasında soybağı olup olmadığı; bilirkişi ile tespit edilecektir.Burada baba ile çocuğun DNA örnekleri karşılaştırılacak ve sonuç bu şekilde belirlenecektir.Eğer bu DNA testi sonucu olumlu çıkarsa; hakim babalık hükmü kuracaktır. 

HAK DÜŞÜRÜCÜ SÜRELER 

Babalık davası, çocuğun doğumundan önce veya sonra açılabilir. Ananın dava hakkı, doğumdan başlayarak bir yıl geçmekle düşer. 

Çocuğa doğumdan sonra kayyım atanmışsa, çocuk hakkında bir yıllık süre, atamanın kayyıma tebliği tarihinde; hiç kayyım atanmamışsa çocuğun ergin olduğu tarihte işlemeye başlar. 

Çocuk ile başka bir erkek arasında soybağı ilişkisi varsa, bir yıllık süre bu ilişkinin ortadan kalktığı tarihte işlemeye başlar. 

Bir yıllık süre geçtikten sonra gecikmeyi haklı kılan sebepler varsa, sebebin ortadan kalkmasından başlayarak bir ay içinde dava açılabilir.

MADDİ TAZMİNAT 

Anne davada ayrıca bazı giderlerinin davalı tarafça karşılanmasını talep edebilir.Bunlar: 

1. Doğum giderleri, 

2. Doğumdan önceki ve sonraki altışar haftalık geçim giderleri, 

3. Gebelik ve doğumun gerektirdiği diğer giderler.